Prolog

Obudził mnie krzyk mamy. Nie powinno być to dla mnie żadnym zaskoczeniem, bo codziennie kłóciła się z pijanym ojcem. Jednak za każdym razem, miałam nadzieje, że więcej się to nie zdarzy. Tatuś codziennie nam obiecywał, że więcej nie będzie. Ale wieczorami o tym zapominał. Spojrzałam za okno. Było ciemno. Słyszałam podmuchy wiatru. Na dworze wyróżniały się jedynie ciemniejsze konary drzew, które bujały się złowieszczo. Tak bardzo się bałam. Przytuliłam się do mojego ogromnego misia w kolorze brązowym z wielkimi bursztynowymi oczami. Zamknęłam oczy i łkałam modląc się, żeby to się skończyło. Mama zakazała mi wychodzenia z mojego pokoju, gdy się kłóciła z tatą. Jako pięcioletnie dziecko nie rozumiałam co się dzieje, ale za bardzo się bałam. Jedyne co mogłam zrobić to modlitwa. Uklęknęłam obok mojego łóżka i zaczęłam się modlić -Zdrowaś Maryjo łaski pełna, Pan z Tobą...- kolejne głośne krzyki wywołały u mnie potężną falę łez- Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.-krzyki nie słabły, wiedziałam, że bił mamę. -Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nimi grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen -Krzyki ucichły, usłyszałam tylko trzaśnięcie drzwi. Po cichu wsunęłam się pod kołdrę i mocno przytuliłam misia. Usłyszałam kroki kierowane w kierunku mojego pokoju. Wystraszyłam się. Drzwi po cichu się otworzyły i ktoś zapalił światło. -Aniu, słoneczko obudź się. Wyjeżdżamy. -usłyszałam głos mamy. Wyjrzałam zza kołdry i spojrzałam na nią. Krwawiła jej warga, miała spuchnięte oko i liczne podrapania na rękach i twarzy. Szybko znalazła torbę i wrzucała do niej moje ubrania.

-Mamusiu, a czy tatuś jedzie z nami?- zapytałam nieśmiało. Nie lubiłam tatusia. Zawsze popijał dziwny sok z butelki, do której nie pozwalał się zbliżać, a później się dziwnie zachowywał.

-Nie kochanie. Tatuś tu zostanie.- podeszła do mnie, ubrała mi ciepły bordowy sweter i czarne spodnie. Założyła mi pośpiesznie skarpetki i buty. Wzięła mnie za rękę i wyciągnęła z łóżka. Cały czas kurczowo trzymałam misia, którego nie chciałam zostawić. Przeszłyśmy przez jej pokój, gdzie na podłodze stała już jej spakowana torba, po czym założyła mi i sobie kurtkę i wyszłyśmy.

-Mamusiu, gdzie idziemy? -zapytałam niezbyt zadowolona z nocnej wędrówki, która zapewne będzie przed nami.

-Na dworzec kochanie. -odpowiedziała mi, po czym pogłaskała mnie po głowie. Po długiej jak dla mnie wędrówce dotarliśmy na dworzec. Mama kupiła bilety i po chwili wsiadałyśmy do pociągu. Miałyśmy po drodze trzy przesiadki. Obudziła mnie w pewnej chwili i powiedziała, że dalej nie jedziemy. Wysiadłyśmy z pociągu i rozejrzałam się dookoła. Było tu strasznie dużo ludzi, ale jakoś dziwnie mówili. Nic nie rozumiałam. Miałam przecież pięć lat, powinnam rozumieć.

-Mamusiu, gdzie jesteśmy? -zapytałam nie ukrywając strachu w głosie.

-W Niemczech kochanie.